Als je aan mij vraagt welke mensen mij het meest inspireren of welke mensen ik het meest bewonder, dan zijn dat altijd mensen die hun eigen pad durven te bewandelen. Mensen die het anders doen dan de meeste mensen en zich helemaal niets aan (lijken te) trekken van wat anderen daarvan vinden. Die bewondering is de reden dat ik hier nóg een blog aan wilde wijden. Ik vind het namelijk een mooi en tegelijkertijd een moeilijk onderwerp.
Bubbelen, bruisen, brainstormen en beren
Mooi, omdat ieder van ons dromen, wensen, verlangens, ideeën en idealen heeft en het heerlijk is om hierover te mijmeren en zelfs om ze hardop uit te spreken en erover te brainstormen.
Ken je dat gevoel dat je met iemand aan het sparren bent over een idee en dat jullie er beiden zo in opgaan dat het aan alle kanten begint te bubbelen en te bruisen en je je enorm geïnspireerd en energiek voelt? Dat is toch heerlijk!? En het is helemaal geweldig als die dromen, ideeën en idealen werkelijkheid worden! Maar hoe vaak gebeurt het niet dat er plots een hoop spreekwoordelijke beren de weg op springen die ervoor zorgen dat deze dromen, ideeën en idealen toch weer belanden in de mentale boekenkast? Netjes ‘op de plank’ tot zich weer een mijmermomentje aandient.
Zoveel mensen, zoveel meningen
Je eigen pad volgen is een moeilijk onderwerp omdat het betekent dat je voor jezelf durft te kiezen en het anders durft te doen. Ondanks het feit dat het tegenwoordig enorm wordt aangemoedigd, wordt het tegelijkertijd niet altijd gewaardeerd of begrepen. Het kan om kleine dingen gaan. Zoals stoppen met vlees eten, of stoppen met alcohol drinken. Het kan ook gaan om grotere dingen, zoals de keuze om in een tiny house te wonen en geen carrière na te streven maar ‘genoegen’ te nemen met een baan als poetsvrouw.
Wat je ook doet, mensen zullen er een mening over hebben. Dat is nu eenmaal wat mensen doen. Het gaat vrijwel automatisch. Het is wat ons mensen maakt. Het gaat er dan ook niet om dát mensen een mening hebben, het gaat erom hoe je daar zélf mee omgaat. Laat je je tegenhouden door wat (je denkt dat) anderen denken of durf je je eigen pad te volgen?
Bij twijfel: Doen of niet doen?
Waar ik af en toe mee stoei is een combinatie van gebrek aan vertrouwen (zie mijn vorige blog) en de mening van anderen. Het is niet zozeer dat ik het erg zou vinden als andere mensen me als ‘anders’ zouden bestempelen. Helemaal niet, want ik bewonder juist mensen die anders durven denken en doen. Het gaat erom dat ik ga twijfelen aan datgene wat ik zelf denk of wil omdat het blijkbaar niet gangbaar is. Heb ik het fout? Kan ik mijn eigen oordeelsvermogen wel vertrouwen? Kan ik überhaput mijn eigen wensen, dromen en idealen wel vertrouwen? Met andere woorden: durf ik op mijn eigen-wijsheid te vertrouwen ook als de meeste mensen iets anders denken? (ik schrijf bewust eigen-wijsheid omdat het voor mij gaat om een combinatie van vertrouwen op je innerlijke wijsheid en je eigen wijze kiezen).
Het antwoord is: Ja, dat durf ik steeds vaker.
Hoe komt dat zo? Nou, uiteraard dankzij al die nieuw verworven inzichten en wijsheden tijdens mijn stiltemomentjes (zie vorige blog), want die hebben ertoe geleid dat ik me ben gaan realiseren dat helemaal NIEMAND het weet. En als dat zo is, dan weet ik het dus net zo goed als ieder ander. Natuurlijk kan iemand me een goed advies geven en natuurlijk mag ik mijn ideeën bij anderen tegen het licht houden, maar ik mag ook vertrouwen op mijn eigen visie, mijn eigen pad, mijn eigen-wijsheid, vanuit het besef dat er geen één waarheid is.
De vader, de zoon en de ezel… een prachtige parabel
Om te onderstrepen dat er niet slechts één waarheid bestaat, dat alles afhankelijk is van perceptie en dat het helemaal oké is om je eigen pad te kiezen, kopieer ik hieronder een verhaal dat ik me altijd herinner wanneer ik overmand wordt door twijfel. Het helpt mij om te relativeren.
Zo’n 600 jaar voor Christus leefde in Griekenland een zekere Aesopus.
Hij werd bekend om zijn verhalen – vooral fabels over dieren – met een levensles. Heel bekend is het verhaal van de vader, die met zijn zoon en zijn ezel naar de markt ging.
Vader en zoon liepen naast de ezel en passeerden een boer die op zijn land aan het werk was. “Wat zijn jullie dom bezig ; heb je een ezel en ga je allebei ernaast lopen” Vader zette zijn zoon op de ezel en ging er zelf naast lopen. “Moet je dat zien” zeiden een stel mannen die verderop aan het werk waren “Laat die jongen zijn vader lopen en zit zelf lekker lui op de ezel”. Is eigenlijk ook zo, dacht de vader en zei tegen zijn zoon dat ze echt moesten wisselen. En zo gingen ze verder: vader op de ezel en de jongen ernaast. Het commentaar van 2 moeders die een stuk verder met wat kinderen langs de weg stonden kun je bijna raden: “Laat die man zo’n jongen maar lopen en zit zelf lekker lui op de ezel”. De vader werd vreselijk onzeker van al dat commentaar. Dan samen maar op de ezel verder rijden, dacht hij. “Moet je dat eens zien! Met zijn tweeën op zo’n klein ezeltje. Wat zijn dat een dierenbeulen” De ezel strompelde ook echt onder die zware last van 2 personen op zijn rug. “Laten we dan samen maar een stuk die ezel dragen, want die is inderdaad wel heel erg moe geworden”. Ze vonden een lange tak, bonden de ezel met zijn voorpoten en achterpoten daaraan vast en droegen allebei een uiteinde van de tak. Maar vlak bij de markt, waar ze over een brug moesten waar het al heel druk was met mensen, schopte de ezel zijn achterpoten los. Hij probeerde weg te lopen, maar viel in het water met zijn voorpoten nog vastgebonden en verdronk voor de ogen van de vader en de zoon en al die mensen op de brug. Het commentaar dat ze toen kregen …….
Een oude wijze man had hun al die tijd gevolgd en ging even met de vader en zijn zoon nar een rustig plekje. “Hier moeten jullie echt van leren. Want als je het iedereen naar de zin wil maken, dan wordt je diep ongelukkig en dan maak je het uiteindelijk niemand naar de zin”
De levensles: Naar raad luisteren , overleggen, naar goede voorbeelden kijken, leren van anderen : dat is enorm verstandig. Maar daarna moet ieder eerlijk en oprecht zelf de keuzes maken in zijn eigen leven.
Dit verhaal komt van deze website: https://www.spreukenenwijsheden.nl/de-vader-de-zoon-en-de-ezel/
Laat als eerste een reactie achter